Lily
“Lily.” Ik draai mij om en zie David op mij aflopen. “Hey, wanneer kan je voor het project werken?” vraagt hij en we lopen samen door de gangen van de universiteit.
“Morgen? Of is dat te kort af? Heb je je niet voorbereid? Want dan doen we het gewoon volgende week? Zeg maar welke dag je kan, dan pas ik mij wel aan.”
De wenkbrauwen van David springen omhoog. Ja ik ratelde, KUT.
“Je weet dat het morgen zaterdag is?” Antwoord hij verontwaardigd.
“Dat was ik even vergeten, je hebt vanavond natuurlijk een feest met het dispuut. Zeg maar wanneer kan je?”
“We doen het morgen, de kater op zondag is nog erger.” Zegt hij met een scheve glimlach. Mijn mondhoeken gaan ook langzaam omhoog. “Hoe laat wil je dat ik er ben?”
“Slaap maar eerst je kater uit. Begin van de middag?”
“Klinkt goed.” Zegt hij. Het valt stil en ik weet niet goed wat ik moet zeggen. “Mag ik dan wel je adres?”
“Natuurlijk, sorry wat stom. Ambachtsstraat 178.”
“Hey David, meisjes aan het versieren.” Roept een jongen waar we langs lopen. Ik voel dat mijn gezicht rood word en wend mijn blik snel af.
“Ik zie je zaterdag.” Zeg ik nog snel voor ik er haast vandoor ren in de massa studenten.
Waarom moet ik mij zo raar gedragen als ik met jongens praat, of waarom moeten mensen er altijd gelijk wat achter zoeken. Iedereen weet dat David een vrouwenversierder is, daarom is het ook uitgegaan met Anouk vorige maand. Omdat hij zijn ogen niet van vrouwelijke rondingen kan afhouden. Hier moet ik rekening mee houden zaterdag, dat ik slobber kleren aan doe. Ik wil niet dat hij in de verleiding komt.
“Lil, heb je al zin in vanavond?” Ik schrik op uit mijn gedachten en zie Daniëlle aankomen met een veel te kort rokje. Die schreeuwt dat ze seks wil.
“Vanavond?” Niet begrijpend kijk ik haar aan.“Luister je wel als we iets bespreken tijdens onze huisvergadering.” Zegt ze lachend en slaat een arm om mij heen. “Het is onze beurt om een feestje te geven voor onze vereniging.”
Oh ja, die vereniging met wel geteld vijftien personen. “Dat is ook zo. Mijn hoofd staat alleen niet naar het feest.” Vanmorgen werd ik wakker met een bericht van mijn moeder. Met de vraag of ik kerst bij hen kom vieren. Dit is het eerste jaar dat ik studeer, ik heb mijn dorpje Diepeveen achter mij gelaten. Het dorp waar Jordi bijna elke avond mijn kamer in kwam, waar Mandy en Kim wonen die mij elke dag weer moesten vernederen.
“Misschien is het dan juist de bedoeling om even alles te vergeten. Kom op, je gaat bijna nooit meer naar een feestje. Nu kan je er niet onderuit komen.” Zegt Daniëlle.

David
“Sst.” Zeg ik tegen Anouk. We sneaken het huis in, de meeste in het huis slapen al en ik heb liever niet dat ze erachter komen dat ik Anouk mee heb genomen. We komen aan op mijn kamer en Anouk drukt intens haar lippen op die van mij en duwt mij het bed op. Ze gaat op mij zitten met haar knieën aan weerszijden van mijn benen en duwt mij met heel mijn lichaam het bed op. Al het bloed stroomt naar mijn penis. Langzaam kleed ze zich uit, knoopje voor knoopje, ondertussen likt ze haar lippen en bijt ze onschuldig op haar onderlip. Dan zie ik haar perfecte ronde borsten. Ze glijd van mij af en maakt de riem van mijn broek los, vervolgens de knopen en de rits doet ze met haar mond naar beneden. Ze wrijft over mijn penis en doet mijn boxer uit, langzaam doet ze haar lippen om mijn penis. “Je weet nog steeds wat ik lekker vind.”

Het is zaterdag ochtend en de zon valt door mijn raam de kamer binnen. Ik kijk op de wekker die naast mijn bed staat. Het is pas tien uur, ik had begin van de middag met Lily afgesproken. Ik draai mij om en merk dat Anouk weg is gegaan. Ik probeer nog wat slaap te pakken, maar het lukt niet ik blijf draaien in bed. Uitrekkend stap ik uit bed, pak wat kleren bij elkaar en loop naar de woonkamer. Daar zitten al wat jongens aan de keukentafel. “Goedemorgen.” Brom ik, pak wat koffie en ga ook aan de tafel zitten.
“Welke chick heb jij gister zwanger gemaakt?” Vraagt Robin en ik zucht.
“Ik weet haar naam niet eens.” Hopend dat ze er niet verder op in gaan.
“Het leek wel verdacht veel op de stem van Anouk.” Mengt Lex zich ermee.
“Volgens mij ook.” Zegt Robin dan.
“Moeten jullie mij wat vertellen dat jullie haar stem zo goed kennen?”
“Ik zou haar best kunnen doen ja.” Zegt Lex met die irritante grijns van hem.
“Je doet je best maar.” Zonder mijn koffie op te drinken sta ik op en loop naar de badkamer. Daar stap ik onder de douche en het warme water stroomt over mijn lichaam en doen mijn spieren een beetje ontspannen. Na mijn moment gister in bed met mijn gedachte aan Lily en de droom over een trio met Lily en Anouk ben ik opeens heel gespannen voor straks.

Voor ik naar Lily ga, loop ik eerst even langs de bakker. Daar haal ik twee kaasbroodjes en twee appelpunten. Hoop dat ze het lekker vind en waardeert. Na het bezoek aan de bakker, ga ik naar het studentenhuis van Lily. Ik weet dat ze met nog vier andere meiden woont, ze zitten ook in een suffe vereniging die tien leden telt. Ik bel aan en het duurt even voor de deur open wordt gedaan. Het meisje die de deur open doet is niet Lily. “Ja?” Zegt ze.
“Ik kom voor Lily.” Ze kijkt een beetje verbaast. “We hebben een project dat we samen moeten doen.”
“Dat moet op zaterdag?” Dat vroeg ik mij ook een beetje af ja. Het enige wat ik doe is mijn schouders ophalen. “We hebben haar nog niet gezien.” Zegt ze en doet een stap naar achter zodat ik naar binnen kan lopen.
“Waar is haar kamer?” Vraag ik wanneer we de woonkamer binnen komen.
“De trap op en de derde kamer aan de linkerkant.” Zegt het meisje dat open deed en wijst naar de trap. Na een glimlach loop ik de trap op en volg ik de instructies op die zojuist gegeven zijn. Bij de derde deur links klop ik zachtjes aan.
“Lily, ik ben het kan ik binnen komen?” Geen reactie. Zachtjes open ik de deur en zie dat het nog donker in de kamer is. Als ik hem verder open doe zie ik dat ze nog in bed ligt. Even zit ik in een twijfel. Zal ik haar wakker maken of terug naar beneden gaan en bij de meiden zitten wachten tot ze wakker wordt. “Lil.” Probeer ik nog, geen reactie. Ik sluit de kamerdeur en loop naar beneden.
“Ze slaapt nog.” Zeg ik en kijk onbewust op mijn horloge. Het is half één.
“Neem plek. Koffie?” Vraagt een meisje die in de woonkamer zit.
“Lekker.”

Lily
Langzaam word ik wakker van het lawaai van buiten. Ik kijk naar mijn telefoon en zie dat het al half twee is. Ik schiet overeind en kleed mij vlug aan. Elk moment kan David voor de deur staan. Ik kam mijn haar en doe het in een knot. Dan doe ik mijn sloffen aan en loop naar beneden. Daar hoor ik al de stem van David. SHIT. Al het bloed stroomt naar mijn wangen. Hoelang zal hij hier al zijn. Ik neem nog een flinke teug lucht en loop de woonkamer binnen. “Hey.” Zeg ik verlegen.
“Goedemorgen schone slaapster.” Zegt David die opkijkt van zijn telefoon. “Klaar voor het grote werk.” Zegt hij en de meiden beginnen te giechelen.
“Ik pak nog even koffie.” Zeg ik en vlucht naar de keuken.
“Wat moet jij met David.” Zegt Daniëlle die de keuken in komt. “Daarnaast had je best mogen zeggen dat hij kwam. Dan had ik even wat anders aangedaan.”
“Sorry, het is maar voor een project. Vandaag kwam het beste uit.” Zeg ik en schenk een kop koffie in.
“Ik wil dat de deur open blijft.” Zegt ze lachend en loopt weer naar de woonkamer. Ik rol met mijn ogen en loop achter haar aan.
“Zullen we maar.” Zeg ik en zonder op hem te wachten loop ik naar boven. Hij loopt achter mij aan en ik gooi de gordijnen open. Ik wil het raam open doen maar het waait en regent dus ik laat dat maar zitten. “Neem plaats.” Zeg ik en wijs naar de stoel van mijn bureau. Hij neemt plaats en zelf neem ik plaats op mijn bed. “Sorry dat ik zo laat wakker werd. Dat heb ik normaal niet. Maar we hadden gister een feestje en toen was het een beetje laat geworden.”
“Het geeft niet. Als ik je nummer had dan had ik even gebeld om te kijken of het oké was dat ik kwam.” Zegt hij. Hij pakt zijn tas en pakt wat blaadjes eruit. Daarnaast nog een zakje met broodjes van de bakker. “Ze waren warm toen ik aankwam. Ik kan ze wel even in de magnetron doen.”
“Nee dat hoeft niet. Dank je.” Zeg ik met een lach en neem de broodjes aan. Hij haalt nog een zakje eruit met nog twee broodjes en die opent hij zelf.
“Wie begint er?”
“Begin jij maar met je vragen.” Zegt hij. Snel zoek ik mijn schrift met mijn vragen erop. Daarnaast doe ik mijn telefoon op recorder en begin met de eerste vraag.
“Tegenover wie zit ik?” Iemand zichzelf laten voorstellen is altijd beter dan, dat jij het doet. Straks maak je een fout en dat zou te gênant zijn.
“Ik ben David de Ruyter. Eerstejaarsstudent Journalistiek aan de Universiteit van Groningen. Ik ben geboren en getogen in Zwolle en ben inmiddels eenentwintig jaar.”
“Wilde je altijd al de Journalistiek in gaan?”
“Nee toen ik heel klein was wilde ik profvoetballer worden, later was mijn droombaan om rechter te worden en eigenlijk sinds een jaar of drie wilde ik in de journalistiek.”
“Wie of wat heeft jou daar toe geïnspireerd?”
“Ik las in onze lokale krant een interview met verschillende dorpelingen. Het was een interessant interview met vragen die je niet snel zou verwachten in een interview. Dus eigenlijk is mijn inspiratiebron Chris Opdam.”
“Wil je later dan ook voor de lokale krant werken en dorpelingen interviewen. Of wil je het groter doen en bekende mensen interviewen?”
“Ik zou graag voor een grote redactie werken, maar wel de gewone mens interview. Naar mijn mening hebben zij een veel interessanter verhaal te vertellen.” Even ben ik stil. Daar heeft hij gelijk in. Van bekende mensen ken je de meeste verhalen al.
“Wat is jou verhaal?” Er lijkt iets van paniek door zijn ogen te gaan. Deze vraag had hij niet verwacht. Net wanneer hij zijn mond open wil doen, begint het licht te knipperen en vervolgens ging het helemaal uit.
“Wat is dit nu weer.” Zegt hij. “Woon je in een spookhuis. Of ga je mij nu vermoorden? Was je dat van plan.” Ik kan ene giechel niet onderdrukken. Er komt allemaal gevloek van de gang. Wij lopen ook naar de gang.
“Stroomstoring. Waarschijnlijk door het slechte weer. Code rood is voorspelt.” Zegt Romy
“Dan wordt het romantisch kaarsen opsteken.” Hoor ik een jongensstem zeggen die mij niet bekend voorkomt.
“Ik pak even de kaarsen. Ga jij maar alvast terug.” Zeg ik tegen David en loop naar de voorraadkast en haal er twee handen met kaarsjes uit. Snel loop ik weer naar boven en zet de kaarsen op verschillende plekken in de kamer. We steken ze aan en nemen weer plaats op onze plekken.
“Waar waren we gebleven?” Vraagt David.
“Bij jou verhaal.” Zeg ik. Vast besloten dat ik zijn verhaal wil weten.
“Ik heb geen boeiend verhaal.” Zegt hij kortaf.
“Begin maar bij je jeugd.” Zeg ik aanmoedigend.
“Nou ik ben geboren in Zwolle en daar heb ik tot aan dat ik ging studeren gewoond. Ik was altijd veel buiten en een echte jongen dus veel in bomen klimmen en in de modder. Mijn moeder was nooit blij als ik weer thuis kwam. Maar ik mocht elke dag weer opnieuw naar buiten en van vooraf aan beginnen.” Er verscheen een trieste blik over zijn gezicht.
“Hoe zit je gezin in elkaar?”
“Ik woonde met met mijn vader, stiefmoeder, zusje, halfzusje en half broertje.” Zegt hij met een emotionele stem.
“Waar is je moeder?” Vraag ik met meer nieuwsgierigheid dan nodig is in een normaal interview.
“Mijn moeder is overleden toen ik zeven was.” Zegt hij.
“Oh sorry. Wat verschrikkelijk.” Zeg ik even van mijn stuk gebracht.
“Het geeft niet. Het is lang geleden.”
“Wat is er gebeurt as ik vragen mag?”
“Verkeerde plek verkeerde tijd.” Zegt hij. Hij wendt zijn blik af, hij klinkt geëmotioneerd. “Ze is betrokken bij een overval op een tankstation. De daders hadden geen genade. Later hoorde ik dat ze zwanger was.” De tranen staan in zijn ogen. “De daders zijn nooit gepakt.” De tranen staan nu ook in mijn ogen. Hij heeft dit nooit kunnen verwerken.
“Sorry. Ik had er niet over moeten beginnen.” Zeg ik. Hij kijkt mij aan.
“Nee, het is een interview en het moest persoonlijk worden. Dat is het nu wel.” Zegt hij met een zwakke glimlach. Het enige wat ik kan is een glimlach opzetten. Ik weet gewoon niet wat ik hierop moet zeggen. Het voelt of niks correct is wat ik zal zeggen. “Het was een tijdje zwaar. Vooral voor mijn vader. Mijn zusje had er niet echt last van. Zij was pas vier en snapte niet wat er gaande was. Maar omdat mijn vader er zo mee zat was er geen tijd voor mijn verdriet, ik moest voor mijn zusje zorgen. Toen ik vijftien was kreeg mijn vader een nieuwe vriendin. Daar heeft hij inmiddels twee kinderen mee. Het zijn schatjes.”
“Heb je het kunnen verwerken?” Vraag ik voorzichtig. Hij haalt zijn schouders op.
“Dat weet ik niet, misschien verwerk je zoiets nooit. Je geeft het een plek. Maar wanneer je er weer over begint doet het nog steeds pijn.” Ik knik meelevend.
“Zullen we het dan over iets anders hebben?”
“Graag.”
We maken mijn vragenlijst nog even af. Het zijn makkelijke vragen over favoriete boek, film, eten, kleur. Niet echt van toepassing maar wel nodig om elkaar beter te leren kennen. Dat is het bedoeling van dit interview. Dan is het de beurt van David om mij te interviewen.

David
Ik heb net het mijn grootste verdriet kunnen vertellen. De dood van mijn moeder heb ik eigenlijk nooit kunnen verwerken en al helemaal geen plekje kunnen geven. Zolang de daders niet gepakt zijn kan ik dat niet. Maar ik wilde niet getroost worden door Lily. Ik moest mij groot houden, maar het huilen stond mij nader dan weglachen. Ik zag het medelijden in de ogen van haar staan, als ik verder was gegaan zaten we nu met zijn tweeën te huilen. Gelukkig is het donker en ziet ze de tranen die over mijn wangen rolden niet.
“Goed. Tegen over wie zit ik?” Begin ik, net als zij.
“Je zit tegenover Lily Byvoet. Ik studeer Journalistiek aan de Universiteit van Groningen. Zelf ben ik opgegroeid in Nijkerk.” Zegt ze met een glimlach.
“Wat heeft je doen beslissen voor deze studie te kiezen?”
“Ik vind verhalen die mensen verhalen interessant. Je leert je kijk om een persoon ander te veranderen. Want we hebben allemaal vooroordelen. Daarnaast vind ik het interessant wat er door iemands gedachten gaat.”
“Had je dan niet beter psycholoog kunnen worden?”
“Nee dan krijg je alleen maar de negatieve gedachten van mensen te kennen. Ik wil beide gedachten weten.”
“Wat wilde je worden toen je klein was?”
“Of actrice of bij de brandweer.” Die antwoorden had ik niet verwacht. Het was altijd een stil meisje.
“Actrice? Jij?” Het kwam er verontwaardigd uit. Maar zij vatte het denk ik als een belediging op als ik naar haar gezichtsuitdrukking kijk.
“Ja. Ik.” Zegt ze kortaf.
“Sorry zo bedoelde ik het niet. Maar je bent altijd zo stil en rustig. Niet dat het erg is, ik vind dat wel leuk aan jou.” Even stop ik met praten. Zei ik nu echt dat ik dat wel leuk vind aan haar. Aan haar opgetrokken wenkbrauw te zien, zei ik dat echt. “Meestal zijn actrices veel uitbundiger en meer aanwezig.” Zeg ik snel, alsof ik over die woorden na moest denken.
“Toch was het mijn droombaan. Om in een mooie serie te mogen spelen.”
“Wat voor rol had je dan willen spelen?” Ik zie dat ze na denkt over die vraag.
“Daar heb ik nooit over na gedacht.” Zegt ze uit eindelijk. “Waarschijnlijk iets van een studente. Het liefst in een serie waar dan allemaal mysteries waren.”
“Hmm. Interessant.” Ze lijkt te stralen als ze dit verteld. “Waarom wil je het nu niet meer doen?” Die vraag overvalt haar.
“Ik zag het niet meer zitten. Het is hard werken voor een rol. Je krijgt niet meteen grote rollen.”
“Dan moet je de lat niet zo hoog leggen. Kijk ik weet niet hoe je acteert. Tenzij je nu alles acteert, maar schrijf je in bij een castingbureau.” Ze kijk verlegen weg.
“Ik zal erover nadenken.” Zegt ze.
“Nee niet nadenken. Dan ga je het nooit doen.” Ze kijkt mij bang aan.
“Nee ik was inderdaad niet van plan om te doen. Ik durf dat niet.” Daar kijk ik van op.
“Je durft het niet?”
“Nee.”
“Waar komt die onzekerheid vandaan?” Ze kijkt weg, het blijft stil. “Als het je droom is moet je ervoor gaan.”
“Dan weer uitgelachen worden? Net als de afgelopen tien jaar. Ooit had ik de hoofdrol in de school toneelstuk. Er was een meisje die boos was omdat ik de hoofdrol had, ze heeft mij zo gekleineerd en gezegd dat ik niks kan.”
“Dat moet je niet geloven.”
“Dat ga je vanzelf geloven.”
“Maar je ouders dan?”
“Mijn ouders? Mijn vader die mij in de steek heeft gelaten toen ik nog niet eens geboren was? Mijn moeder die een nieuwe vriend kreeg met een zoon. Zijn zoon is meer haar kind dan ik ooit zou worden.” Ik schrik van haar antwoorden. Er klinkt een boosheid in. Een boosheid die ze nooit een heeft kunnen uiten.
“Dat wist ik niet.”
“Nee het is niet iets waar ik trots op ben. Iets waar ik niet graag over praat.” Er valt weer een stilte. Ik weet niet wat ik moet zeggen.
“Je moeder houdt van je. Jij bent haar kind.” Ze kijkt me met een vernietigende blik aan.
“Als zo was, dan had ze Jordi de deur uitgegooid in plaats van zich ervan af te sluiten.”
“Heeft Jordi je gepest?” Vraag ik, niet begrijpend waar ze het nu over heeft.
“Nee. Hij is mijn stiefbroer. Of nee hij is de zoon van de vriend van mijn moeder. Broer wil ik niet in mijn mond nemen.” Er borrelt een soort woede op.
“Heeft hij je gedwongen dingen te doen die je niet wilde?” Vraag ik op scherpe toon. Ze kijkt me aan. Het kaarslicht schittert in de tranen die over haar wangen lopen. Ik wil opstaan en naast haar op bed zitten.
“Wil je alsjeblieft niet op mijn bed zitten?” Ze haalt snikkend adem. Ik ga op de grond zitten naast haar bed.
“Mag ik je hand vasthouden?” Voorzichtig kijkt ze mij aan. “Ik wil je graag omhelzen maar dat zal ik niet doen. Maar laat mij iets doen om je te troosten.” Langzaam zakt ze van haar bed naar de grond en legt haar hand in mijn uitgestoken hand. Ik houd die stevig vast. “Wat heeft hij gedaan?” Ze haalt beverig adem.
“Het begon allemaal toen ik een jaar of zes, zeven was. Hij was vijftien. In de puberteit en meiden op school zagen hem niet staan. In het begin gebeurde het alleen als hij op mij moest passen. Als onze ouders weg waren of aan het werk. Hij zat dan op zijn kamer zichzelf te bevredigen. Hij vroeg of ik wou komen en dat ik moest zitten en kijken.” Ze slikt hoorbaar. Ik knijp in haar hand om haar aan te moedigen door te gaan. “Hij zei dat ik moest kijken en leren. Want dat ik dit binnenkort bij hem moest gaan doen.” Ze veegt haar tranen weg, haalde diep adem. “Een paar weken later liet hij mij naast hem op zijn bed zitten en pakte hij mijn hand liet mij hem aftrekken. Zo ging dat een aantal maanden door. Toen ik groter werd gingen we samen naar porno kijken. De dingen die daar gedaan werden moest ik ook bij hem doen. Op een gegeven moment kwam hij ook in de avond naar mijn kamer. Vaak deed ik of ik sliep maar dan maakte hij mij gewoon wakker. Toen ik twaalf was moest ik hem ook gaan pijpen. Hij maakte mij wijs dat als ik op de middelbare school niet gepest wilde worden ik dit ook bij jongens moet doen. Dat ik daar vrienden meemaakte.” Ik werd misselijk. Hopend dat ze niet gaat zeggen dat ze het ging doen. “Op de middelbare school kreeg ik aandacht van een jongen. Daardoor vond iedereen mij aardig. We spraken wel eens af na school, dan gingen we meestal naar zijn huis omdat ik niet wilde dat hij bij mij kwam. Omdat ik niet wilde dat ik geen vrienden meer had en het pesten weer ging beginnen heb ik hem gepijpt. Dat is gefilmd en door de klas gegaan. Toen begonnen ze me slet te noemen.” Alles wat er in mijn lichaam rond ging was woede en medelijden. Deze jongen heeft haar leven kapot gemaakt. “Toen ik veertien was, ben ik tegen hem in gegaan. Ik zei dat ik had gedaan wat hij als advies had gegeven. Dat het pesten nu alleen maar erger is geworden. Hij lachte in mijn gezicht. Met de tranen in mijn ogen verdween ik in mijn kamer. Die avond kwam hij weer. Ik vertelde hem dat ik het niet wilde en dat hij moest oprotten. Hij dulden geen tegenspraak en werd woest. Hij trok mijn pyjama broek uit en stak zijn vinger in mij. Hij begon rustig maar ik maakte hem alleen maar boos door te zeggen dat hij moest stoppen. Ik ging gillen want hij deed mij pijn. Hij drukte zijn vrije hand om mijn keel om me stil te houden. Ik heb de week erna met handafdrukken om mijn keel gelopen. Niemand die zich iets afvroeg. Dat was de laatste keer dat hij mij iets aangedaan had. Maar toch was ik elke avond bang dat hij terug zou komen, dat hij zich had bedacht. Zelfs hier honderd kilometer verderop ben ik nog bang voor hem.” Ik ben stil van haar verhaal. Ik ben boos op die jongen, hij heeft haar beschadigd.
“Ik vind het zo vreselijk voor je, dat je dit hebt mee moeten maken.” Ze haalt huilend haar schouders op. “Wil je me alsjeblieft één ding beloven?” Ze kijkt mij vragend aan. “Niet elke jongen die je wil aanraken heeft slechte bedoelingen.”